‘Tavu-um’ diyebilmeyi öyle kolay bir -ey mi san-yorsun sen-’ dedi. ‘Ne yapt- senin için- --te kaçm--. Kaçmas- için de kolunu -öyle azic-k gev-etmen yetmiş. Ondan sonra da hala ‘tavu-um’... Sen kendini aldat-yorsun oğlum. insanın insana bile ‘benim insan-m’ diyebilmesi ne denli güçtür, biliyor musun- Yeryüzünde kaç kişi bunu söyleyebilir- Bir gün senin için uykusu kaçt- da, ‘arkada- bu gece senin işi dü-ündüm, uyuyamadım’ m- dediş... Bir gün elini omuzuna dayay-p, ‘sen yoksan bu işte, ben de yokum’ diyerek, senin u-runa ayaşına gelmiş bir nimeti tepmeyi mi göze aldiş... Bir gün iştahla yeme-ini yerken, ‘benim arkada--n baş- dertte’ deyip de, o can-m sofray- elinin tersiyle -öyle bir itti miş... Kısacas- senin için a-ladı, üzüldü, uykusuz mu kaldiş Kavgay-, açl--- m- göze aldı senin için-...’
