Türk şiirinin en yaln-z, en mutsuz, en umutsuz... bu yüzden de -mutlu de-ilse bile- en kalabal-k, en umutlu -airinden kısa sürmü- uzun bir yolculu-un tüm konakları!... öncü bir dil, sevgiyi bile ac-tan bir duyarl-k ve “bütün mümkünlerin kıyısı”nda yaşanan çaresizlişin son s---na--:
”Uzan-p kendi yanaklarımdan öpüyorum”...
ya da:
”Sizin ‘ınalın-z al inandım
Morunuz mor inandım
Tanr-n-z büyük amenna
-iriniz adamak-ll- şiir
Duman- da caba
Ama sizin adın-z ne
Benim dengemi bozmay-n-z”
Arz-- Hal’den Dün Yok mu’ya tüm kitapları ve (unutulmaları ya da elenmeleri nedeniyle) kitaplarına girmemiş tüm şiirleriyle, Turgut Uyar külliyat-.
