-imdi itiraf zaman-!  -tiraf ediyorum: Sana tuzaklar kurdum. Adların- Fi ve çi koydum.
Can Manay’ın Duru’ya duydu-u açl-kla çıkardım seni yola, hiçbir -eyin göründü-ü gibi olmadı--n- Deniz’le anlatmaya çalışt-m sana…
Beni takip etmen için yolumuzu onların hikâyeleriyle süsledim. Anlamları da hemen hemen her sat-ra gizledim. çünkü Pi’deydi as-l anlatmak istediklerim. çaresizdim. Vazgeçemezdim.

Sana bu manzaray- mutlaka göstermeliydim. Seninle nihayet burada bulu-mak için çok emek verdim. -imdi yine gel benimle, birlikte yürümeye devam edelim.
Sava-ların sava--larak kazan-lamayaca--n-, as-l zaferin ancak doğrudan ayrılmay-nca kazan-ldı--n- özge anlats-n sana, yaptığım-z her -eyin evrende dönüp dola--p bize nas-l geri geldişini Can’dan dinle, analiz edebildişimiz kadar güçlü, sadelişimiz kadar güzel, gerçeklişimizdeki samimiyet kadar e-siz olduğumuzu Bilge’de gör, kendi değerini başkalarının gözünden biçenlerin ac-sını Duru’yla anla, ve Deniz’in dü-üncelerinde tan-- gelece-in insan-yla… Gel benimle. Yolumuz uzun de-il,

Nihayet sana gidiyoruz, bana… B-Z’e.