Bir Osmanl- Vergi Tahsildar-nın Güncesi adlı kitabı elime aldım, okumaya başladım. Bu, Osmanl-ca yazılm-- zor bir kitapt-. Ne var ki tuhaf bir -ekilde hiç güçlük çekmeden okuyabiliyordum. Kitabın sayfaların- çevirirken, Türk vergi tahsildar- -bn Armut Hasir olmu-tum, belimde e-ri bir pala, İstanbul’da vergi toplamaya çıkm--t-m. Meyve ve tavuk, sigara ve kahve kokuları soka-a a--r a--r akan bir nehir gibi yayılm--t-. Hurma ve mandalina satan seyyar sat-c-lar yol kenar-nda yüksek sesle başr---yorlardı. 

Yaln-z bir çocuk, gizemli bir kız ve Koyun Adam… Acaba korkunç yaşl- adamın onları hapsettişi ürkünç kütüphaneden kaçmay- başarabilecekler miş Haruki Murakami’den büyükler için yazılm--, masal tadında bir öykü… Neden bunlar benim baş-ma gelmek zorundaydı kiş Oysa tek yaptığım, kitap ödünç almak için kütüphaneye gelmekti. “O kadar da canın- s-kma” dedi Koyun Adam, beni avutmak için.”Baksana Koyun Adam” dedim. “Neden o yaşl- adam benim beynimi yemek istiyor kiş” “Bilgiyle dolu beyin çok lezzetli olur çünkü. Yumu-ac-kt-r. Aynı zamanda böyle topak topakt-r.”