Başkalarının acılarına katlanmak, kendi acılarına katlanmaktan daha kolay geliyordu ona
Bu dünya karşısında o kadar çaresiziz ki.
Burada, yıldızlarla yeryüzü arasındaki boÅŸluÄŸu dolduran binlerce kilometrelik gecenin içinde, kendimi tıpkı o uzay hayvanlarından biri gibi hissediyorum.
Köpekler.
Maymunlar.
Ä°nsanlar.
Sana öÄŸrettikleri küçük görevi yerine getir. Bir kolu çek. Bir düÄŸmeye bas. Neyi neden yaptığını hiç anlamadan.
Ä°nsan hep sevdiklerini öldürür derler ya; aslına bakarsanız insanı öldüren de hep sevdiÄŸidir.
Tyler'la ilk karşılaÅŸtığımda uykudaydım. Yorgundum, aklım başımda deÄŸildi, ÅŸaÅŸkındım. Her uçaÄŸa biniÅŸimde uçağın düÅŸmesini istiyordum. Kanserden ölen insanlara imreniyordum. Hayatımdan nefret ediyordum. Ä°ÅŸimden ve mobilyalarımdan bıkıp usanmıştım ve bunları deÄŸiÅŸtirmenin bir yolunu bulamıyordum.
YapabileceÄŸim tek ÅŸey bunlara son vermekti.
Kendimi kıstırılmış hissediyordum.
Fazla tamamlanmış biriydim.
Fazla mükemmeldim.
Minik hayatımdan bir çıkış yolu arıyordum. Tek kiÅŸilik tereyağı ve sıkışık uçak koltuÄŸu rolünü istemiyordum.
Ä°sveç mobilyaları.
Ä°ncelikli sanat eserleri.
Tatile çıktım. Kumsalda uyuyakaldım ve uyandığımda Tyler Durden oradaydı; çıplak ve terliydi, üstüne kumlar yapışmıştı, saçları ıslanmış, tel tel yüzüne düÅŸmüÅŸtü.
Tyler kütükleri akıntıdan kurtarıp kıyıya çekiyordu.
Tyler'ın yarattığı ÅŸey dev bir elin gölgesiydi ve Tyler kendi yarattığı kusursuzluÄŸun avucunda oturuyordu.
Tek bir an: Hayatta kusursuzluktan en çok bunu bekleyebilirdiniz.
Belki de ben hiçbir zaman o kumsalda uyanmadım.
Belki de bütün bunlar, Blarney taşına iÅŸediÄŸim zaman baÅŸladı.
Ben uykuya daldığımda, aslında uyumuyorum.
Bak, dinle beni, Raymond K. K. K. Hessel. Bu gece burada öleceksin. Ä°stersen bir saniyede ölürsün, istersen bir saatte, kendin karar ver. Aklıma gelen ilk ÅŸeyi söyle bana. Bir ÅŸeyler uydur. Ne dersen de, umurumda deÄŸil. Silah benim elimde.
Sonunda beni dinlemeye, kafandaki küçük trajediden sıyrılmaya baÅŸladın.
BoÅŸluk doldurmaca. Raymond Hessel büyüyünce ne olmak istiyor?
Evime gitmek istiyorum, dedin, sadece evime gitmek istiyorum, lütfen.
Yapma ya, dedim. Peki ondan sonra hayatını nasıl geçirmek istiyorsun? Hayatta istediÄŸin her ÅŸeyi yapabilecek olsan, ne yapardın?
Uydur bir ÅŸey.
Sen bilmiyordun.
O zaman öldün sen, dedim. Åžimdi kafanı öbür yana çevir.
Ölümün baÅŸlamasına dokuz saniye, sekiz saniye...
Veteriner, dedin. Veteriner olmak istiyorum.
Hayvanlar, demek. Bunun için okula gitmen gerekir.
Çok uzun zaman, dedin, yıllarca.
Ä°ster köpek gibi çalışıp okula gidersin, Raymond Hessel, ister ölürsün. Sen seç. Cüzdanını kot pantolonunun arka cebine tıkıştırdım. Demek aslında hayvan doktoru olmak istiyordun. Silahın tuzlu terle ıslanmış susturucusunu bir yanağından çekip öbür yanağına dayadım. Hayatın boyunca istediÄŸin ÅŸey bu muydu, Dr. Raymond K. K. K. K. Hessel, veteriner olmak mı?
Hı-hı.
Uydurmuyorsun, deÄŸil mi?
Evet, dedin, yani hayır, dedin, uydurmuyorum. Uydurmuyorum.
Pekâlâ, dedim ve susturucunun ıslak aÄŸzını önce çenenin, sonra burnunun ucuna dayadım. Susturucuyu dayadığım her yerde, kendi gözyaÅŸlarının bıraktığı parlak bir halka kaldı.
O zaman, dedim, okula geri dön. EÄŸer yarın sabah uyanırsan, okula geri dönmenin bir yolunu bul.
Silahın ıslak aÄŸzını sırayla her iki yanağına bastırdım. Sonra çenene, sonra alnına bastırdım ve susturucuyu orada dayalı bıraktım. Åžu anda kendini ölmüÅŸ sayabilirsin, dedim.
Ehliyetin bende.
Kim olduÄŸunu biliyorum. Ehliyetini saklayacağım ve gözüm üstünde olacak, Bay Raymond K. Hessel. Üç ay sonra, altı ay sonra ve en son bir yıl sonra ne yaptığına bakacağım. EÄŸer hâlâ okula dönüp veterinerlik okumaya baÅŸlamamışsan, öleceksin.
Sen hiçbir ÅŸey söylemedin.
Åžimdi kalk git ve küçük hayatını yaÅŸa; ama unutma ki gözüm üstünde, Raymond Hessel. Ancak peynir satın alıp televizyon seyretmeye yetecek kadar para kazandıran boktan bir iÅŸte çalıştığını görmektense, seni öldürürüm daha iyi.
"Onları köleleÅŸtirerek, bu insanlara özgürlüÄŸün ne demek olduÄŸunu göstermek zorundayız. Onları korkutarak, cesaretin ne olduÄŸunu göstermek zorundayız. Napolyon, bir kurdele parçası uÄŸruna hayatlarını feda edecek insanlar yaratabilmekle övünürdü."
"Bizim kuÅŸağımız büyük bir savaÅŸ görmedi, büyük bir buhran yaÅŸamadı; ama bizim de bir savaşımız var. Büyük bir ruhani savaÅŸ bu. Kültüre karşı büyük bir devrim hazırlıyoruz. Büyük buhran bizim hayatlarımız. Biz ruhani bir buhran geçiriyoruz."
"Güçlü kadın ve erkeklerin oluÅŸturduÄŸu bir sınıf var ve bunlar hayatlarını bir ÅŸeye feda etmek istiyorlar. Reklamlar insanları gerek duymadıkları arabaların ve kıyafetlerin peÅŸinden koÅŸturuyor. Kaç kuÅŸaktır insanlar nefret ettikleri iÅŸlerde çalışıyorlar, neden? Gerçekte ihtiyaç duymadıkları ÅŸeyleri satın alabilmek için.
Tamirci çocuk diyor ki: "EÄŸer erkeksen, Hristiyansan ve Amerika'da yaşıyorsan, Tanrı modeli olarak babanı görürsün. EÄŸer babanı hiç tanımamışsan, baban kaçıp gitmiÅŸse ya da eve hiç gelmiyorsa, Tanrı hakkında ne düÅŸünürsün?"
Bunlar hep Tyler Durden doktrinleri. Ben uykudayken küçük kâğıt parçalarına karalanan, sonra iÅŸyerinde yazmam ve çoÄŸaltmam için bana verilen sözler. Ben bunların hepsini okudum. Hatta patronum bile muhtemelen okumuÅŸtur.
"Sonunda," diyor tamirci çocuk, "bütün hayatını bir baba ve bir tanrı aramakla geçirirsin."
"Unutmaman gereken ÅŸu ki," diyor, "Tanrı seni sevmiyor olabilir. Bu da bir olasılıktır. Belki de Tanrı bizden nefret ediyordur. Hayatta olabilecek en kötü ÅŸey deÄŸil bu."
Tyler'ın bakış açısına göre, kötü ÅŸeyler yaparak Tanrı'nın ilgisini çekmek, hiç ilgi görmemekten daha iyiydi. Belki de Tanrı'nın nefreti Tanrının kayıtsızlığından daha iyidir.
Ya Tanrı'nın can düÅŸmanı, ya da hiçbir ÅŸey olacak olsan, hangisini seçerdin?
Tyler Durden'a göre biz Tanrı'nın ortanca çocuklarıyız. Tarihte özel bir yeri olmayan, özel ilgi görmeyen kimseleriz. Tanrı'nın ilgisini çekemediÄŸimiz sürece ne lanetlenme umudumuz olabilir, ne de kurtuluÅŸ umudumuz.
Hangisi daha kötü, cehennem mi, hiçlik mi?
"Güzel ve emsalsiz bir kar tanesi deÄŸilsin. Herkes gibi sen de o çürüyen organik maddeden yapılmasın. Hepimiz aynı pürenin parçasıyız. Kültürümüz hepimizi aynı yaptı. Artık kimse gerçek anlamda beyaz ya da siyah, zengin ya da yoksul deÄŸil. Hepimiz aynı ÅŸeyi istiyoruz. Teker teker, hiçbirimiz hiçbir ÅŸey deÄŸiliz."
