“--te kar-- kar--yas-n. Haydi bakal-m. Söyle söyleyece-ini. De diyece-ini. Dinler de. Tatl- tatl- dinler de. Sevgiden söz aç. Ne çıkar; o seni anlarsa de-il, sen onu anlarsan bir -eyler olacak.
(...)
Birdenbire bulundu-umuz odanın kap-s- aç-l-verdi. -çeriye rüzgâr girdi. So-ukla beraber yaprakların- dökmü- bir a-aç girdi. A-ac-n arkas-ndan duman, dumanın arkas-ndan bir ku-, ku-un arkas-ndan bir bulut girdi.”
”Yılan Uykusu” adlı öyküden.
