Sait Faik bu kez bir ay boyunca izledişi adliye mahkemelerindeki “tutukluların” öykülerini yazıyor. Bu kişiler Sait Faik’in bildik evreninin bildik yüzleri: kimsesizler, yoksullar, işsizler, bal-kç-lar, oyun olsun diye h-rs-zl-k yapan çocuklar... Ve öte yanda yarg-nın so-uk yüzünü yansıtmaktan uzak, iyicil yarg-çlar çıkar kar--m-za. Suçlu olarak mahkemede bulunan ço-u kişiyi, önce insan olduğunu an-msatan ayrınt-larla, onların önce bir o-ul ya da bir baba olduğunu vurgulayarak anlat-r Sait Faik. Aslında ona göre ortada suç da yoktur, suçlu da. Okura da hepsini tahliye etmek dü-er...
