Mutlusun, dostların çok, herkes dostun arkadaşın. Bulutlarla kaplandığında ortalık ama tek başınasın...
Ötekilere bıraktık biz güneşi karşılamayı
Şarkılar söyleyip içecekler sabaha dek
Ve belki hiç akıllarına gelmeyecek,
Nasıl, ama nasıl isterdik yaşamayı.
Barış günlerinde, diye düşünüyordu, ne kadar birbirinden ayrı, ne kadar birbirine benzemez oluyor ülkeler, hepsi kendince, hepsi kendine özgü; ve ilk bombardımandan sonra ne çok benziyorlar birbirlerine...
(Minaev)Alsace’da beni yaralayamadılar, şansım varmış. Ama genede ikiye ayırdılar ve üstelikte dikmeden salıverdiler. Bir yanım savaştan öncesi, ikinci yarım şimdi. Ve açık söylemek gerekirse ikinci yarım bir türlü ortaya çıkmıyor.
(Terzi Mac Horn)Ben onlara, bir köpeğe beşinci bir ayağın gerektiği kadar gerekliyim.
(Garstone’nin babası)Kitapları, Garstone’nin hem aşkı, hem de nefretiydiler. Ümitsizlik içinde kendi kendine şöyle söylediği olurdu; Kitaplar raflarında dururken ne görkemli bir uyum içindeler; birbirleriyle ne güzel geçiniyorlar! Ama kafanın içinde, biri ötekini bütünlemekten uzak, birbirlerini çürüterek sürekli savaşıyorlar. Gerçekten de, dünyada ne kadar kitap varsa, o kadar da gerçek mi vardı acaba?.
(Garstone)Ben onlardan daha güçlüyüm çünkü; düşünen bir insanım
(Dumas)Ağacı dibinden testereledikten sonra, onu devirip yıkmak işten değildir.
(Bedier)
