Mehmet e-er buradan kurtulabilirse bu sava-- unutabilecek miydiş Ruhunu zalim bir efendinin buyru-una vermek, kölesi olmak: Sava-mak buydu. Ama sava-- unutmak! Bundan emin de-ildi. Doksanl- yılların Güneydoğusu... Biri Rojin diğeri Mehmet olan ve birbirlerine kar-- sava-an iki asker... Benzer hassasiyetlerle büyümü- iki dü-manın, bir erkekle bir kadının gözünden cepheler...  Sarp ve yüksek da-lar, sar-mt-rak çal-lar, Çıplak yamaçlar, çorak düzlükler. “Hâkimde kal, mahkûma dü-me” uyar-ları, may-n tarlaları. Konvoylar, devreler, nöbetler, subaylar, “Hayrola Heval önderlik ne diyor-”. -ehitler ve le-ler... Kurtaranlar ve ölümü özleyenler...  Sava-ta her -ey tekdüzedir, ölürsün ya da öldürürsün...Gerisi nedir ki...Kitapları kim hat-rları Mevzide uyuyan ölür. “Ben Kürdüm, as-l senin burada ne işin var-” Mehmet Eroğlu, Fay K-r--- üçlemesi’ni Rojin’le tamaml-yor. Geriye, hikâyenin başladı-- yere dönüyor. Rojin, insan kalmanın romanı. E-er sava-- unutabiliyorsa, insan her -eyi unutabilir...