Hayatın-z öncelikle bak-r bozukluklarla yap-lm-- bir ödemeye benzer; bizim bu ödemeye kar-- bir ‘ınalındı makbuzu vermemiz gerekir; bak-r bozukluklar günler, ‘ınalındı makbuzu ölümdür. (...) Zamanın bizi tela- içerisinde biteviye ko-turup durmas-, bize asla nefes alma imkân- sunmamas-, elinde kamç-yla buyurgan bir işveren gibi hepimizin tepesinde beklemesi ile hayatım-z-n bir azap ve işkenceye dönmesi arasında en küçük bir baş kurma imkân- yoktur. Zaman ancak can s-k-nt-s-nın cenderesi içinde k-vrananların baş-na bela kesilmez ve onları s-k bo-az etmez. (...) Varsayal-m insan soyu kaldır-l-p her -eyin kendilişinden gelişip olgunla-t---, sütlerin balların yerden kaynadiş-, yiyeceklerin dallarından kopar-lmay- bekledişi; herkesin gönlünden geçirdişini hiç vakit kaybetmeksizin önünde buldu-u ve elde etmekte hiç güçlükle kar--la-madiş- Utopia ülkesine götürüldü; o zaman ne yapardı bu insanları Ya can s-k-nt-s-ndan ölürlerdi, ya kendilerini asarlardı ya da olmadı birbirlerine dü-erler, kavga dövü- birbirlerini bo-up öldürürlerdi.